علی‌رغم رشد صنعت پروفیل، در و پنجره کشور در سال‌های اخیر، متاسفانه این صنعت با محدودیت‌هایی برای واردات تکنولوژی، ماشین‌آلات و تجهیزات مواجه است و زمانی که واردات با مشکل مواجه باشد، صادرات نیز دچار اشکال خواهد بود. ضمن اینکه نرخ ارز پر از نوسان بوده و به تبع آن، قیمت محصولات آلومینیومی نیز دائما تغییر می‌کند.
یکی از چالش‌های صنعت آلومینیوم که سایر صنایع نیز با آن درگیر هستند، نبود ثبات در تصمیم‌گیری در سازمان‌ها و متولیان صنایع است. در این شرایط، تولیدکننده نمی‌تواند یک قرارداد کلان با یک کشور واردکننده حتی مثل افغانستان منعقد کند. این در حالی است که کشورهای همسایه ما مانند امارات و ترکیه، به راحتی می‌توانند قراردادهای بلندمدت چند ساله را برای صادرات محصولات آلومینیومی با مصرف‌کنندگان امضا کنند. با اینکه کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس از نظر تکنولوژی، تنوع و خلاقیت در تولید پروفیل، در و پنجره آلومینیومی از کشور ما عقب‌تر هستند، اما با توجه به اتصال این کشورها به بازارهای جهانی، ثبات قیمت ارز و ثبات تصمیم‌گیری کلان در آن‌ها، به راحتی می‌توانند در بازارهای منطقه تاثیرگذار باشند.
وضعیت و جایگاه صنعت پروفیل آلومینیوم و در و پنجره در کشور را در سه گروه تولیدی می‌توان بررسی کرد. نخستین دسته، تولیدکنندگانی هستند که به صورت سنتی محصولات خود را تولید می‌کنند و هیچ نظارتی در رابطه با طراحی، تولید و کیفیت محصولات آن‌ها صورت نمی‌گیرد. تولید محصولات در این روش به صورت کاملا سنتی بوده و شمش آلومینیوم به پروفیل و سپس به در و پنجره تبدیل می‌شود؛ در نهایت نیز ضایعات زیادی از این روش تولید خواهد شد.
دسته دوم نیز تولیدکنندگان پروفیل آلومینیومی هستند که بر اساس سلیقه مشتریان و هزینه مالی آن‌ها به تولید محصول می‌پردازند. این سیستم تولید نیز به صورت کوتاه‌مدت بوده کیفیت در اولویت قرار نمی‌گیرد و قابلیت استفاده در بلندمدت را ندارد زیرا کیفیت در آن رعایت نمی‌شود؛ در این شیوه، تنها ظاهر کار و قیمت اهمیت دارد. متاسفانه بسیاری از تولیدکنندگان پروفیل، در و پنجره آلومینیومی در این رده قرار می‌گیرند و تولیدات آن‌ها نیز کیفیت متوسط یا پایینی دارد.
دسته سوم، تولیدکنندگانی هستند که تکنیک، کیفیت و بهره‌وری را در بالاترین سطح خود برای تولیدات پروفیل، در و پنجره آلومینیومی به کار می‌برند. تعداد این تولیدکنندگان نسبت به دو دسته پیشین بسیار کم است. این تولیدکنندگان می‌توانند با تولید محصولات کیفی، ارزش افزوده بیشتری برای صنعت آلومینیوم و کشور به ارمغان آورند. محصولات دسته سوم، دوام بسیار بالاتری نسبت به دو دسته دیگر دارد و با تکنیک‌های مهندسی ساخته می‌شود.
متاسفانه نقش تحقیق و توسعه به عنوان بازوی اصلی توسعه صنایع، در صنعت پروفیل، در و پنجره آلومینیوم در کشور ما بسیار کم‌رنگ است. عمده تولیدکنندگان این حوزه به صورت سنتی فعالیت می‌کنند و به همین دلیل اساسا واحد تحقیق و توسعه ندارند. در کشور ما تنها کارخانه‌های بزرگ واحد تحقیق و توسعه دارند، زیرا این حوزه نسبتا هزینه‌بر است. معمولا تولیدکنندگان نسبت به خروجی واحد تحقیق و توسعه مطمئن نیستند و دائما به دنبال کاهش هزینه‌های خود هستند. از این رو، با بهینه‌سازی قیمت به تولید محصول می‌پردازند اما برخی از تولیدکنندگان کیفیت را اعتبار کار خود می‌دانند و واحد تحقیق و توسعه دارند.
برای ارتقای جایگاه صنعت پروفیل، در و پنجره آلومینیومی، ایجاد وحدت رویه میان تولیدکنندگان از طریق همفکری میان آن‌ها بسیار ضروری است. در ادامه، حفظ کیفیت باید در اولویت قرار گیرد و بخش تحقیق و توسعه نیز در شرکت‌ها باید فعال شود.
رسانه‌ها نیز می‌توانند در راستای فرهنگ‌سازی برای مصرف‌کنندگان جهت تقاضا برای محصولات باکیفیت و دارای ارزش افزوده ظاهر شوند و نظرات کارشناسان و مدیران شرکت‌ها را به سمع و نظر مسئولان و تصمیم‌گیران حوزه صنعت برسانند. سازمان‌های نظارتی و ارگان‌های دولتی هم می‌توانند ارتباطات خود را با تولیدکنندگان از طریق تشکل‌های تخصصی تقویت کنند و با همفکری بهتر بتوانند تصمیمات بهتر، دقیق‌تر و معقول‌تری در رابطه با صنعت پروفیل، در و پنجره آلومینیومی اتخاذ کنند. در نهایت، تولیدکنندگان باید افزایش کیفیت محصول را در دستور کار قرار دهند و این مهم از طریق تعیین پروتکل‌ها به ویژه از جانب سازمان‌های نظارتی مانند نظام مهندسی ساختمان می‌تواند میان تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان نهادینه شود، البته طی سه چهار سال اخیر تلاش تولیدکنندگان و نیز تشکل‌های مربوطه در جهت استانداردسازی و ارتقای کیفیت محصولات بوده است و با توجه به اینکه ساخت و ساز تا حدود زیادی سیستمی شده، این مهم در میان تولیدکنندگان پررنگ‌تر شده است.
یادداشت: وحید جلالی‌پور، دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان در و پنجره ایران
انتهای پیام//
