به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» و به نقل از موسسه CRU، اهداف خنثی‌سازی انتشارات کربنی سبب گسترش برنامه‌های کاهش انتشارات کربنی تا تکنولوژی‌های تولید کک شده است؛ تولید کک سهم 10 درصدی از انتشارات صنعت فولادسازی را دارد. این در حالی است که پیش از این، تکنولوژی‌های تولید کک، تنها با هدف کنترل هزینه‌های تولید و بهبود کیفیت کک تولیدی، مورد بازبینی و ارزیابی قرار می‌گرفت. در چین، در حالی که جایگزینی ظرفیت همچنان بر استفاده از تکنولوژی کوره‌های کک تاثیر می‌گذارد، اقدامات بیشتری باید انجام شود تا اهداف خنثی‌سازی انتشارات کربنی چین تا سال 2060 برآورده شود. در بازارهای توسعه‌یافته مانند ژاپن و اروپا، قدیمی شدن کوره‌های کک به معنای نیاز به جایگزینی یا نوسازی است که تصمیم در این خصوص، بستگی به تکنولوژی موجود، سرمایه و محدودیت‌های سیاستی مربوط به انتشارات کربنی دارد. به‌ ویژه در اروپا مکانیزم تنظیم مرز انتشارات کربنی(CBAM) در آینده، عدم قطعیت بیشتری را در تصمیم‌گیری ایجاد می‌کند. هر چند که در آسیای جنوب شرقی (SEA) و هند به‌ دلیل ظرفیت‌های نسبتا جوان تولید کک و محدودیت‌های ضعیف‌تر انتشارات کربنی، فشار کمتری را متحمل می‌شوند، اما انتظار می‌رود که حتی در این مناطق نیز طی یک دهه آینده با رشد ظرفیت‌ها، مشخصات تکنولوژی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد.

محرک‌های اصلی توسعه تکنولوژی کوره‌های کک

کک 15 درصد از کل هزینه‌های فولادسازی را شامل می‌شود. اما از آنجا که هزینه‌های تولید به طور چشم‌گیری متفاوت است، برخی از فولادسازان هزینه کک را بیش از 40 درصد گزارش کردند. در نتیجه، دسترسی، کیفیت و قیمت زغال‌سنگ به عوامل اصلی کاهش هزینه‌های تولید فولاد تبدیل شده است. استفاده بیشتر از زغال‌سنگ کک‌شو باعث افزایش استحکام کک می‌شود و در نتیجه هزینه‌های بیشتری نیز در پی خواهد داشت (هزینه زغال‌سنگ مخلوط 80 درصد از کل هزینه تولید کک را شامل می‌شود) و معمولا بین استحکام بیشتر کک و هزینه کمتر تولید آن باید یکی را انتخاب کرد. از این رو، هر گونه تکنولوژی برای کمک به افزایش سهم زغال‌سنگ کم‌کیفیت در تولید کک و در عین حال حفظ استحکام نهایی کک، می‌تواند از هزینه‌های تولید به میزان قابل توجهی بکاهد.

تولید فولاد و کک به‌ دلیل شدت بالای انتشارات کربنی، از جمله صنایع مهم در بحث کاهش انتشارات کربنی بوده است. بر خلاف صنعت آلومینیوم که از طریق منبع انرژی پاک مانند انرژی برق‌آبی، محصولات سبز (بدون انتشارات کربنی) تولید می‌کند، هنوز روشی اقتصادی و سبز برای تولید محصولات فولادی با کیفیت بالا وجود ندارد. استفاده از تکنولوژی هیدروژن هزینه‌های بالایی دارد و کوره‌های قوس الکتریکی (EAF) نمی‌توانند جایگزین کاملی برای کوره‌های بلند (BOF) در تولید فولاد به‌ ویژه محصولاتی با کیفیت بالا مانند محصولات تخت فولادی باشند. بنابراین، فولادسازان به دنبال راهی برای کاهش انتشارات کربنی در روش BF/BOF هستند که در این روش، واحدهای تولید کک پتانسیل بالایی برای کاهش انتشارات کربنی را دارند.

کوره‌های کک در چین

با اجرای طرح جایگزینی ظرفیت توسط دولت چین در صنعت کک که هدف اصلی آن، جایگزینی واحدهای تولید کک قدیمی با سطح آلودگی بالا بود، ظرفیت تولید کک این کشور به‌ تدریج از سال 2016 کاهش یافت. با این وجود، موسسه CRU پیش‌بینی می‌کند که به‌ منظور جایگزینی ظرفیت‌های قدیمی، از سال 2021 ظرفیت‌های جدیدی به بازار اضافه خواهد شد و تکنولوژی‌های مورد استفاده نظیر CDQ با هدف کاهش انتشارات کربنی در واحدهای جدید، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهد بود زیرا ضمن حفظ کیفیت تولید فولاد در روش BF/BOF در چین ،کاهش انتشارات کربنی در این کشور را میسر می‌سازد.

خنک‌سازی خشک کک (CDQ): یک تکنولوژی با صرفه در مصرف انرژی و انتشارات کربنی کمتر در تولید کک است که همچنین امکان تولید برق را نیز از طریق بازیابی حرارت هدر رفته فراهم می‌کند. تکنولوژی CDQ به عنوان بخشی از برنامه دولت چین با اهداف کاهش انتشارات کربنی در هر سه برنامه پنج ساله از سال 2002 ترویج شده است و این تکنولوژی برای کوره‌های جدید کک‌سازی، الزام قانونی دارد. با توجه به هزینه‌ سرمایه‌گذاری بالا در تکنولوژی CDQ، روند استفاده از CDQ کند بوده است. اما با اعلام اهداف کشور چین برای کاهش انتشارات کربنی به سطح صفر تا سال 2060، اقدامات دولتی در جهت تسریع روند استفاده از CDQ در واحدهای کک‌سازی بیشتر شد.

همچنین دولت چین در حال تهیه پیش‌نویس برای «برنامه کاهش انتشارات کربنی در صنعت آهن و فولاد» است که به نظر می‌رسد بر صنعت کک‌سازی تاثیر زیادی بگذارد.

اعلام اهداف خنثی‌سازی انتشارات کربنی تا سال 2060 منجر به توجه مجدد به کوره‌هایی با بازیابی حرارت هدر رفته شد. در این  علاوه بر تولید محصولات جانبی طی فرآیند تولید ککو بازیابی بخش قابل توجهی از حرارت هدر رفته، انتشارات کربنی کمتری را نیز دارند، در حالی که کوره‌های بدون بازیابی حرارت، ضمن تولید محصولات جانبی،با انتشارات کربنی بیشتری همراه هستند.بیش از 95 درصد کوره‌های کک در بازار چین کوره‌های بدون بازیابی حرارت هستند که سطح انتشارات کربنی بالایی دارند؛

گفتنی است که فروش محصولات جانبی به‌ تنهایی، برای تولیدکننده چنان سود بالایی دارد که تولیدکننده را به‌ صرافت استفاده از تکنولوژی‌هایی برای کاهش هدر رفت انرژی نمی‌اندازد. اگر سهم قابل‌توجهی از کوره‌های جدید و در حال احداث کک‌سازی از نوع کوره‌هایی با بازیابی حرارت باشد، پتانسیل کاهش انتشارات کربنی در صنعت کک چین بسیار زیاد خواهد شد.

به طور کلی، تغییر رویه در واحدهای کک‌سازی چین به سمت تکنولوژی‌های جدید برای رسیدن به اهداف انتشارات کربنی و همچنین الزامات کیفی، باید با شتاب زیادی حرکت کند.

کوره‌های کک ژاپنی و اروپایی

ژاپن بیش‌ترین سهم از کوره‌های کک قدیمی را در سطح جهان دارد. بسیاری از کوره‌های کک ژاپنی در طی دوره رشد سریع اقتصادی بین سال‌های 1964 تا 1973 ساخته شده‌اند. طبق آمار موسسه CRU، نسبت کوره‌های کک قدیمی در ژاپن با بیش از 40 سال سن تا سال 2025 به حدود 85 درصد خواهد رسید.

ژاپن همچنین در بهره‌گیری از تکنولوژی کوره‌های کک مانند CDQ، سیستم پیش فشرده‌سازی متراکم و تصفیه خشک (DAPS) و SCOPE 21 پیشرو است. این تکنولوژی‌های جدید در صورت نیاز به جایگزینی ظرفیت موجود، گزینه‌هایی را در اختیار ژاپن قرار داده است. از آنجا که ژاپن کاملا به واردات محموله‌های دریایی زغال‌سنگ کک‌شو متکی است، تغییر تکنولوژی بر تقسیم‌بندی محموله‌های زغال‌سنگ دریایی تاثیر خواهد گذاشت.

انتهای پیام//