حامد صفایی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین»، اظهار داشت: کارخانه تولید شمش سرب صفایی با استفاده از ضایعات باتری فرسوده به تولید محصول می‌پردازد و ظرفیت تولید این کارخانه، ماهانه ۵۰۰ تن شمش سرب است.
وی مطرح کرد: مشکلات فراوانی در زمینه تولید شمش سرب برای تولیدکنندگان وجود دارد که ازجمله آن‌ها می‌توان به هزینه برق و گازمصرفی اشاره کرد. متاسفانه ما نمی‌توانیم اقدام خاصی را در این خصوص انجام دهیم و همین مسئله منجر به وقفه در فرایند تولید و در نهایت، زیان‌دهی برای مجموعه شده است. بحث کمبود و گرانی انرژی موضوع عامی هست که سایر صنایع نیز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. در حالی که مسئولان زیرساخت‌های لازم در راستای فعالیت آرام و بدون دردسر تولیدکنندگان را فراهم نمی‌کنند، انتظار دارند هزینه‌های مضاعفی برای مصرف انرژی به حساب دولت واریز شود؛ حتی کنتورهای این واحد تولیدی دچار خرابی شده اما اقدام به موقعی از سوی ماموران اداره برق صورت نگرفته است.
این تولیدکننده شمش سرب اضافه کرد: از یک سو، قیمت مواد اولیه دائما در حال افزایش است که این امر، تاثیر مستقیم بر قیمت تمام شده محصول دارد و از سوی دیگر، رشد هزینه‌های مرتبط با حامل‌های انرژی باعث شده است بسیاری از تولیدکنندگان ناچار به تعطیل کردن خط تولید و خانه‌نشینی شوند.
چالش تامین نقدینگی در شرایط سخت اقتصادی
مدیرعامل کارخانه تولید شمش سرب صفایی در خصوص چالش‌های موجود در زمینه تامین نقدینگی برای خرید مواد اولیه، عنوان کرد: هنوز پروانه بهره‌برداری این واحد صنعتی ثبت نشده زیرا مدت زیادی از اجرای این طرح تولیدی نمی‌گذرد. بنابراین با وجود مشکلات فراوان در زمینه تامین نقدینگی، نمی‌توانیم درخواست تسهیلات از بانک یا موسسات مالی داشته باشیم. چراکه برای دریافت تسهیلات تولید، باید مجوز پروانه بهره‌برداری، اسناد رسمی گردش مالی و حسابرسی و… به بانک تحویل داده شود و بر همین اساس فعلا دست نگه داشته‌ایم تا بتوانیم در ماه‌های آتی بعد از ثبت پروانه بهره‌برداری، اقدامات لازم را انجام دهیم. با توجه به این شرایط و با عنایت به اینکه نتوانستیم از ابتدای سال جاری، ماده اولیه مورد نیاز خود را به میزان کافی تامین کنیم و آن طور که باید در حوزه تولید فعالیت داشته باشیم، موفق شدیم یک هزار تن شمش سرب، تولید و به بازار عرضه کنیم.
وی ادامه داد: بخشی از تولید شمش سرب خود را به صورت کارمزدی با دریافت باتری فرسوده از مشتریان خود انجام داده‌ایم و به این ترتیب، سعی در حفظ فعالیت خود داریم. ضمن اینکه توانستیم در سال جاری، دستمزد و بیمه کارگران را تا حدی تامین و پرداخت کنیم.
کمبود و افزایش قیمت باتری فرسوده
صفایی در خصوص چالش تامین باتری فرسوده برای تولید شمش سرب، مطرح کرد: متاسفانه صفر تا ۱۰۰ مراحل تامین باتری فرسوده با چالش مواجه شده است. قیمت ضایعات باتری فرسوده افزایش یافته و قیمت تناژ مورد نیاز آن، از میزان نقدینگی این واحد تولیدی بیشتر است و به همین دلیل ما نمی‌توانیم به راحتی باتری فرسوده خریداری و دپو کنیم. همچنین باتری فرسوده موجود در بازار نیز ناکافی است. مهم‌ترین مسئله‌ای که در این زمینه وجود دارد، توزیع ناعادلانه باتری فرسوده میان واحدهای بزرگ و کوچک صنعتی است. در چنین شرایطی اولویت با باتری‌سازان است و در نهایت، تولیدکنندگان شمش سرب در تامین باتری فرسوده دچار مشکل شده‌اند و برخی به واردات آن روی آورده‌اند.
از روش‌های نوین تولید استفاده نمی‌کنیم
مدیرعامل کارخانه تولید شمش سرب صفایی در ادامه به روش تولید شمش سرب در این واحد تولیدی اشاره کرد و گفت: روش تولید شمش سرب در این کارخانه کاملا سنتی است و از هیچ ماشین‌آلات و تجهیزات پیشرفته‌ای استفاده نمی‌کنیم. دستگاه‌های پیش پا افتاده و قدیمی را به منظور تولید به کار گرفته‌ایم و از کوره‌های سنتی جهت ذوب و تولید شمش سرب استفاده می‌کنیم. مشتریان ما متشکل از تمام صنایعی که از شمش سرب به عنوان ماده اولیه استفاده می‌کنند، هستند که البته اصلی‌ترین خریداران شمش سرب، باتری‌سازان محسوب می‌شوند.
تولید مقرون‌به‌صرفه نیست!
صفایی در پاسخ به سوال خبرنگار «فلزات آنلاین» مبنی بر اینکه با توجه به نظر اکثر تولیدکنندگان مبنی بر اینکه در حال حاضر تولید به دلیل مشکلات عدیده‌ای که در این زمینه وجود دارد، مقرون‌به‌صرفه نیست درست است یا خیر، تصریح کرد: متاسفانه این ادعا کاملا درست است؛ شرایط به گونه‌ای است که اگر شما فعالیت در عرصه تولید را کنار بگذارید و مشغول دلالی شوید، سود و درآمد بیشتری را به دست خواهید آورد. دریافت تسهیلات بانکی نیز نیازمند روابط خاص و سازمانی است و این امتیازات مالی و اعتباری به گروهی مشخص اختصاص داده می‌شود و عملا دست سایر تولیدکنندگان از دریافت تسهیلات کوتاه شده است.
وی در همین رابطه اضافه کرد: به عنوان مثال، یک فرد که دارای ملکی به ارزش یک میلیارد تومان است، اسناد ملک را به بانک ارائه می‌دهد تا بتواند به میزان سه یا چهار میلیارد تومان وام دریافت کند. سوال اصلی این است که زمانی که شخصی دارای ملک با چنین ارزش مادی بالایی است؛ چه احتیاجی به وام دارد؟ در واقع بانک اهمیتی برای نحوه بازپرداخت اقساط توسط این فرد ثائل نخواهد شد و اگر از موعد بازپرداخت اقساط گذشته باشد، اقدام به مصادره اموال وی خواهد کرد. این واقعیت تلخ باید بیان شود که حتی فرایند دریافت وام‌هایی که به عنوان حمایت‌کننده تولید مطرح می‌شود نیز مانعی بزرگ از سوی دولت‌ها و بانک‌ها تلقی می‌شود و ما نیازمند بازنگری اساسی در زمینه قوانین بانکی کشور هستیم.
