مدیرعامل شرکت یکتا ذوب ایرانیان گفت: تولید فروکروم کم‌کربن ارزش افزوده‌ای را نصیب کشور خواهد کرد که اکنون به کشورهای تولیدکننده این فروآلیاژ می‌رسد؛ در حالی که تمام مواد اولیه مورد نیاز برای راه‌اندازی این خط تولید و دستیابی به محصول نهایی در کشور ما وجود دارد.

مدیر پروژه فروآلیاژ نهاوند همدان گفت: علی‌رغم وجود معدنی غنی برای تامین مواد اولیه، تنها به دلیل عدم تامین سرمایه مورد نیاز حتی از طریق وام بانکی، اقدام به توقف راه‌اندازی کارخانه تولید فروآلیاژ کردیم.

مدیرعامل شرکت سپهران ذوب کرمانشاه گفت: عوارض و حقوق گمرکی فرومنگنز وارداتی به ظاهر ۱۵ درصد است ولی وقتی واردات با عرض نیمایی انجام می‌شود و محاسبه عوارض با ارز دولتی انجام می‌گیرد، اختلاف قیمتی را ایجاد می‌کند که عوارض را عملا حذف می‌کند و همین مسئله توان تولیدکننده داخلی را در رقابت از بین می‌برد؛ در حالی که اگر قصد یک رقابت سالم وجود داشته باشد، لازم است تا محاسبات عادلانه و مبتنی بر انصاف انجام شود.

مدیرعامل شرکت فروآلیاژ اکسین گفت: تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی موجود کشور، باعث شده تا تولیدکنندگان داخلی نتوانند محصول خود را به قیمت‌ عرضه در بازارهای جهانی به فروش برسانند اما با این حال، اگر مشکلات داخلی موجود بر سر راه صادرات حل شود و بستر فروش صادراتی فراهم شود، صنعت فروآلیاژها می‌تواند منبع مناسبی برای ایجاد ارزش افزوده و ارزآوری کشور باشد.

وقتی صحبت از صنایع فروآلیاژی ایران می‌شود، اولین فروآلیاژی که نظرها را به سوی خود جلب می‌کند، فروسیلیسیم است که علاوه بر نقش کلیدی آن در صنایع فولادی، به دلیل وجود منابع غنی مواد اولیه آن در کشور، بخش عمده‌ای از صادرات این حوزه را نیز به خود اختصاص داده است و بی‌شک نخستین نامی که در تولید فروسیلیسیم کشور به ذهن متبادر می‌شود، نام شرکت فروسیلیس ایران است. این شرکت که از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فروسیلیسیم کشور است، در سال 1360در استان سمنان تاسیس شده و در مدت ۳۸ سالی که از فعالیت آن می‌گذرد، نقش مهمی در تامین فروسیلیسیم مورد نیاز صنایع فولادسازی و همچنین صادرات این فروآلیاژ به اروپا، آسیا و خاورمیانه داشته است. این موضوع بهانه‌ای شد تا با محمدعلی کی‌پور، مدیرعامل شرکت فروسیلیس ایران درباره وضعیت تولید این فروآلیاژ در کشور گفت‌وگو داشته باشیم که شرح آن را در ادامه می‌خوانید: