فاز سوم توسعه مجتمع مس سونگون پس از وقفه‌ای طولانی در حال اجرا است. این پروژه که احداث آن از سال‌ها قبل آغاز شده، قرار بود محور توسعه استان آذربایجان شرقی باشد. در این استان ذخیره عظیمی از مس وجود دارد که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان این صنعت، بخش عمده‌ای از آن به‌صورت ناشناخته باقی‌مانده‌ است و در صورت شناسایی و بهره‌برداری از آن‌ها، سونگون به یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های مس معدنی در جهان تبدیل خواهد شد. نیاز کشور به مس و ظرفیت خالی شرکت ملی صنایع مس ایران برای تولید کاتد، سرعت اجرای پروژه فاز سوم تغلیظ سونگون را بیشتر می‌کند و این شرکت همزمان نیم‌نگاهی هم به پروژه ذوب خواهد داشت. پروژه ذوب نیز طی 10 سال گذشته مسکوت مانده بود، اما طی دو سال اخیر مسئولان شرکت ملی مس به تکاپو افتاده‌اند که پروژه مذکور را مجددا فعال کنند. در این رابطه با مدیر مجتمع مس سونگون به گپ‌وگفت نشسته‌ایم و آنچه در ادامه می‌خوانید، حاصل گفت‌وگوی خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» با رضا شریفی است:

شاید برخی متصور باشند که وجود تحریم‌ها بر میزان تولید و فروش شرکت‌های کوچک و متوسط نباید تاثیر بسزایی داشته باشد، اگر تنها توجه خود را معطوف به سمت تقاضا کنیم، این تحلیل درست است اما آنچه که در سمت تولید باید مد نظر قرار گیرد توان تولید هر واحد است؛ با توجه به اینکه مواد اولیه تولید قطعات ریختگی داخلی است؛ نباید تحریم‌ها تاثیر چندانی بر روند تولید این قطعات داشته باشد اما تولید، تنها مستلزم تامین مواد اولیه نیست و ماشین‌آلات نیز پای دیگر تولید است و عموما این تکنولوژی‌ها از کشورهای دیگر وارد شده‌اند که با شروع تحریم‌ها تامین قطعات یدکی، به‌روزرسانی و تعمیر این ماشین‌آلات تبدیل به یک چالش شده است، در همین راستا با مدیرعامل شرکت شمشال قطعه‌سازان به عنوان یکی از واحدهای تولیدکننده قطعات برنجی به گفت‌و‌گو نشستیم و آنچه از نظر شما می‌گذرد، حاصل گپ‌وگفت خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی«فلزات آنلاین» با فرهاد روشن‌ضمیر است:

چند سالی است که میزان تولید بیلت مسی و آلیاژی در کشور به دلیل تقاضای محدود، کاهش داشته است؛ حتی می‌توان گفت معدود شرکت‌هایی هستند که در زمینه تولید این نوع بیلت‌ها فعالیت می‌کنند. بیلت مسی توسط یکی از شرکت‌های داخلی به اندازه نیاز خودش تولید می‌شود و کل مصرف کشور نیز در همین حد است. اما بیلت آلیاژی، به‌خصوص بیلت برنجی، توسط تولیدکنندگان مقاطع برنجی که با تکنولوژی اکستروژن مقاطع تولید می‌کنند، تولید می‌شود که عموما این تولیدکنندگان به اندازه مصرف خود بیلت تولید می‌کنند. یکی از شرکت‌هایی که در این زمینه فعالیت گسترده‌‌تری دارد، گروه صنعتی قشونی است که نه تنها بیلت مورد نیاز خود و همکارانش را تولید می‌کند، بلکه سهمی هم از بازار کشورهای آسیایی به خود اختصاص داده است. در همین راستا خبرنگار ما با سیاوش قشونی، رئیس هیات مدیره این شرکت، به گفت‌و‌گو نشسته و آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل همین گپ‌وگفت است:

باتوجه به اینکه آلیاژهای مختلفی از مس تولید می‌شود و اکثرا واحدهای تولیدی داخلی نیز حداکثر دو آلیاژ مس تولید می‌کنند، می‌خواهیم بدانیم نیاز کشور به باقی آلیاژها از چه طریق تامین می‌شود و با توجه به قیمت مس و فلزاتی همچون نیکل، کروم و ... تولیدات داخلی و سرمایه‌گذاری در حوزه تولید آلیاژهای مخلتف مس آیا صرفه اقتصادی دارد؟ و اینکه شرکت‌های کوچک و متوسط از چه طریقی مواد اولیه مورد نیاز خود را تامین می‌کنند؟ در همین خصوص با حمید افکاری، رئیس هیئت مدیره شرکت مس پرنگ و توس برنج، تنها تولیدکننده آلیاژهای خاص در کشور به گفت‌وگو نشستیم تا میزان تاثیر نوسانات قیمت مس و محدودیت‌های تولید آلیاژهای مختلف آن را، در این صنعت بررسی کنیم و جویای معضلات این صنف شویم، آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گپ‌وگفت خبرنگار پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات آنلاین» با نخستین تولیدکننده مقاطع مسی و برنجی کشور است:

تغییرات قیمت کاتد و مفتول مس در بازارهای داخلی یکی از معضلات تولیدکنندگان مفتول است. این نوسانات تنها بازار مفتول را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد، بلکه تمامی محصولاتی که با مفتول مس تولید می‌شوند تحت تاثیر این عدم ثبات قیمت قرار می‌گیرند که میزان تاثیر آن بر هیچ‌کس پوشیده نیست. اما به جز نوسانات قیمت مس چه چیز دیگری تولیدکنندگان را آزار می‌دهد؟ در همین خصوص با مدیرعامل شرکت گیل راد شمال ، یکی از فعالان موفق این حوزه به گپ‌وگفت نشستیم و آنچه که از نظر شما عزیزان می‌گذرد، حاصل دقایقی مصاحبت با احمد عروجی است: