یکی از مهم‌ترین انتقاداتی که صنایع پایین‌دست آلومینیوم از تنظیم این بازار داشتند، کمبود عرضه آلومینیوم در بورس کالا و عدم عرضه برخی تولیدکنندگان بود. هر چند که هنوز به‌زعم مصرف‌کنندگان عرضه آلومینیوم به حد مطلوب نرسیده است، اما عرضه‌های صورت گرفته و معاملات انجام شده تا حدود زیادی به آشفته‌بازار آلومینیوم سامان بخشیده‌اند.

پس از الزام شرکت‌های تولیدکننده آهن اسفنجی به عرضه در بورس پیش از صادرات، بسیاری از مصرف‌کنندگان از آن استقبال کردند و آن را گامی رو به جلو برای تکمیل زنجیره تولید ارزیابی کردند. در مقابل تولیدکنندگان این محصول، کمبود مصرف‌کننده داخلی را باعث صادرات دانستند؛ از ابتدای سال هر چه زمان پیش رفت از خریداران آهن اسفنجی در بورس کالا کاسته شد و عرضه‌های بسیاری بدون متقاضی بازگشت.

پس از صدور دستورالعمل‌های فراوان و آخرین دستورالعمل مبنی بر برداشتن سقف رقابت محصولات فولادی، معاملات فولاد در سطح نسبتا گسترده‌ای انجام شد، اما در این بازار به‌نظر می‌رسد که محصولات نهایی جذابیت بیشتری برای مصرف‌کنندگان و معامله‌گران دارند؛ هر چند که فیلتر شدن خریداران فولاد و شرط گذاشتن برای خریداران باعث کم‌رنگ شدن معامله‌گران بازار محصولات میانی فولاد شده است.

هنگامی که در فروردین ماه سال جاری ارز کشور دچار نوسانات غیر قابل کنترل شده بود، با یک بخشنامه و ابلاغ موسوم به ارز 4200 تومانی، همه بازارها به هم ریخت و شرایطی به‌وجود آمد که هیچ فردی از آن راضی نبود، تولیدکنندگان حاضر به عرضه با ارز دولتی نبودند، مصرف‌کنندگان نیز محصولات را با نرخ 4200 تومانی دریافت نمی‌کردند. در این میان صنعت آلومینیوم به لحاظ وابستگی به واردات، بیشترین ضرر را متحمل شده است.

پس از آزادسازی سقف رقابت، عرضه‌های فولادی که با دستورالعمل‌های گوناگون سرگردان شده بودند، از سر گرفته شد و مجددا این محصول با دست پر به بازار بازگشت. در نتیجه مقرر شد در روزهای معین، محصولات فولادی عرضه شوند. البته تا جا افتادن کامل این شیوه عرضه باید کمی صبر کرد و اثرات آن را در بازار دید.