مدیرعامل شرکت پاسارگاد فلز خاورمیانه گفت: محدودیت‌های گسترده در خصوص واردات باتری فرسوده از کشورهای همسایه، در کنار موانع جدی بر سر راه صادرات شمش سرب، دو چالش جدی برای صنعت سرب کشور محسوب می‌شوند که نه تنها امکان هرگونه توسعه‌ای را از این صنعت گرفته‌‌اند بلکه حیات آن را نیز به خطر انداخته‌اند.

مدیرعامل شرکت معادن سرمک گفت: وقتی دولت واحدهای فرآوری سرب و روی را ملزم به پرداخت حقوق دولتی مضاعف نسبت به صادرکنندگان ماده خام می‌کند، چگونه در چنین شرایطی انتظار تحقق «جهش تولید» را داشته باشیم. متاسفانه دولت از یک طرف شعار می‌دهد که خام‌فروشی ممنوع است و از طرف دیگر به تولیدکنندگانی که واحد فرآوری تاسیس می‌کنند تا ماده خام را به یک محصول با ارزش‌افزوده بالا تبدیل نمایند، بی‌محابا فشار وارد می‌کند؛ بدون آنکه توجه کنند که ایجاد محدودیت در صادرات، سرمایه‌گذاری در بخش معدن را در بلندمدت به مخاطره می‌اندازد.

مدیرعامل شرکت ذوب روی اصفهان گفت: به منظور بالا بردن راندمان ذوب در مرحله تبدیل ورق به شمش و همین طور کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، ضمن استفاده از سوخت فسیلی در کوره ذوب، یک دستگاه کوره القایی خریداری شده است که به زودی ساخت آن به پایان می‌رسد. علاوه بر این، عملیات شارژ ورق به داخل کوره نیز که در حال حاضر تقریبا در تمامی کارخانه‌های تولید روی به صورت دستی انجام می‌شود، مکانیزه شده و کار سخت پرتاب ورق به داخل کوره و مواجهه با گرمای کوره نیز از روی دوش نیروی انسانی برداشته می‌شود.

مدیرعامل شرکت نیرو گستر تابان گفت: اگر سرمایه‌گذاری‌های جدیدی در معادن سرب صورت بگیرد و از صادرات خاک معدنی نیز جلوگیری شود، بی‌تردید هیچ شرکتی، اعم از تولیدکننده شمش سرب یا باتری، به سمت بازیافت سرب از باتری فرسوده نخواهد رفت و این امر می‌تواند به حفظ محیط زیست هم کمک کند.

رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران گفت: برای حل مشکلات صنعت فولاد باید بر اساس قواعد بین‌المللی که امتحان خود را پس داده است، عمل کنیم. یکی از این روش‌ها، قیمت‌گذاری بر مبنای عرضه و تقاضا در بازار است؛ روشی که عملا در داخل کشور معنایی ندارد. بنابراین اگر روند به همین منوال ادامه پیدا کند و دولت به تبع آن، تصدی‌گری خود را افزایش دهد، باید منتظر رخدادهای غیرمنتظره در صنعت فولاد باشیم.

مدیر مرکز تحقیقات فرآوری مواد معدنی ایران گفت: اگر سیاست‌ها به نحوی تبیین شود که ارتباطات بین‌المللی ایران گسترده شود، بی‌تردید فعالیت اشتراکی با دنیا در راستای ارتقای تکنولوژی مورد استفاده در معادن و صنایع معدنی می‌تواند موجب توسعه بخش معدن شود اما وقتی شرایط به سمتی پیش می‌رود که به شکل همه‌جانبه‌ای مورد تحریم واقع می‌شویم، راهی جز بومی‌سازی و تکیه بر توان داخلی باقی نمی‌ماند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما در کشور این است که دقیقا زمانی موضوع بومی‌سازی صنایع کشور مطرح می‌شود که در شرایط تحریمی قرار گرفته‌ایم. این در حالی است که وقتی تحریم‌ها به مرور از تب و تاب می‌افتد و قدری کاهش می‌یابد، به طور کامل بحث بومی‌سازی کنار گذاشته می‌شود.